Woolf: Is het heus, IASB, is prudentie de nieuwe norm voor accounting en accountants?

De IASB kondigde onlangs aan dat in de nieuwe accounting-standaards meer aandacht zou komen voor een kernwaarde van verstandig financieel beheer: prudentie. Ofwel voorzichtigheid, zorgvuldigheid, en wijsheid.
Emile Woolf, voorheen forensisch accountant en nu directeur van de Hyperion Insurance Group, is niet onder de indruk. Op zijn altijd lezenswaardige blog www.emilewoolfwrites.co.uk  veegt hij de vloer aan met de schijnheiligheid van Hoogervorst c.s. – of is het naïviteit? 
 
De International Accounting Standards Board (IASB) wil ‘prudentie’ terughalen als leidend principe. Zo zullen auditors van banken zich voortaan ‘een onafhankelijk beeld moeten vormen van de invorderbaarheid van leningen’ en niet meer mogen vertrouwen op de wellicht enigszins gekleurde oordelen van de bankiers ter zake. 
Tja, zegt Woolf , als je in je standaarden toestaat dat banken hun resultaten oppoetsen door ‘loan losses’ pas in te boeken als de debiteur daadwerkelijk een wanbetaler geworden is, dan bevorder je inderdaad een cultuur van achteloze arrogantie, waarin enorme risico’s nemen geen uitzondering maar de norm is. 
 
En dan is het niet verbazingwekkend dat de grootbanken sinds 2009 meer dan 200 miljard dollar aan boetes en schikkingen hebben betaald , voor praktijken als witwassen, het financieren van terroristische acties, rentemanipulatie, belastingontduiking en klanten uitbuiten. Geen wonder dat de recent aangetreden Attorney General van de VS Loretta Lynch het over bankieren heeft als over ‘criminaliteit op een enorme schaal’.
 
En haast erger nog, die banken zijn helemaal niet onder de indruk maar boeken die afgedwongen betalingen gewoon als ‘kosten’. De vele rechtszaken die met een schikking eindigen blijken geen enkele corrigerende werking te hebben – de boetes spekken vooral de kassen van de toezichthouders en de recidivecijfers zijn onthutsend.
 
Hardere reacties zijn nodig, aldus Woolf, zoals van de minister van financiën van Californië, John Chiang, die zijn overheden verbood nog langer zaken te doen met HSBC. Denk nog eens aan Artur Andersen destijds – dat tenslotte ten onder ging, nadat de klanten wegbleven omdat het kantoor na hget Enron-debacle zijn licenties kwijtraakte. 
 
Hardere actie dus. Harder dan een oproep om meer aandacht te schenken aan ‘prudentie’. 
Gerelateerde artikelen