Waarom komt de “most important asset” eigenlijk alleen als kostenpost in de boeken?

Op CFO.com wordt dit onderwerp vandaag opnieuw van verschillende kanten bekeken en besproken.

 

“Als je vanuit de belangrijkste stakeholders naar dit issue kijkt, de bedrijven zelf, de aandeelhouders, de medewerkers en de maatschappij die de context van de organisatie vormt, dan kun je er niet aan twijfelen: ruimer rapporteren over je menselijk kapitaal is niet alleen nuttig, het is eigenlijk onontbeerlijke informatie!” zegt bijvoorbeeld Laurie Bassi, CEO van McBassi & Company, dat human resources analytics inzet om de performance van organisaties naar een hoger peil te brengen.

 

Alleen organisaties die slecht omgaan met hun personeel hebben er geen baat bij – naast de HR-functie die liever niet ‘accountable’ gehouden wordt voor hun eigen prestaties met die belangrijkste aller assets, het personeel.

Veel CEO’s zullen uit zichzelf of desgevraagd beamen, dat mensen hun belangrijkste asset vormen – zeker in de huidige economische onzekerheid hoor je het te pas en te onpas. Waarom rapporteert diezelfde CEO dan alleen over de kosten van dat personeel? En wat zijn de gevolgen van die onachtzaamheid of zelfs geringschatting? Hoe kan een uitgebreidere verslaggeving over de staat en groei van het menselijk kapitaal daar verandering en verbetering in brengen? 

Uit veel onderzoek blijkt dat bedrijven die met zorg omgaan met hun personeel consistent beter presteren dan hun minder menslievende concurrenten. Binnen de groep van S&P 500 ondernemingen presteren eerstgenoemde gemiddeld 3,5% beter dan de tweede. Over de laatste 13 jaar was de cumulatieve return van de eerste groep  259%, tegen 135% voor de gehele S&P500.

 

Het blijkt dus dat hoewel Wall Street de neiging heeft om ondernemingen die extra investeren in hun personeel te straffen ( hogere kosten = lagere winst op korte termijn)  hen uiteindelijk toch als kampioenen uit de bus laat komen. Ook dat is een reden om meer te ‘disclosen’ over strategische investeringen in het personeel – het zou wellicht helpen de bijziendheid van de beurshandelaren te verminderen. 

En ook voor de aandeelhouders is het nuttige informatie, dus. Zij hoeven zich niet alleen te verlaten op trotse aankondigingen dat men scherp op de kosten let, waardoor niet zelden geflatteerde resultaten worden gepresenteerd die op termijn niet houdbaar blijken. 

 

 

Nog meer over en van zowel voor- als tegenstanders van meer informatieverstrekking over de staat van het menselijk kapitaal leest u in 

Should Companies Expand Human Capital Disclosure?