Waarom country-by-country reporting voor multinationals noodzakelijk is – 10 vragen en 10 antwoorden

05 mei 2015

International tax planning is volgens velen een mondiaal probleem. Een groot aantal organisaties pleit voor meer transparantie, o.a. door country by country reporting verplicht te stellen.

Een aanzienlijk deel van de wereldhandel speelt zich af binnen transnationale grote ondernemingen. Bijna een derde van de wereldwijde corporate investeringen stroomt via offshore investeringshubs.

Deze vormen van ‘handel’ lenen zich bij uitstek voor het illegaal of pseudo-legaal gebruik maken van gaten in de fiscale wetgeving, die het bijvoorbeeld mogelijk en aantrekkelijk maken om van het ene land naar het andere met winst te schuiven, en zo belastingen te ontwijken.

Een gebrek aan (transnationale) transparantie maakt het bovendien moeilijk om dit ‘probleem’ betrouwbaar te kwantificeren. Een van de oplossingen is die transnationale ondernemingen te dwingen tot meer openheid en duidelijkheid over hoe zij hun systemen inrichten en hoeveel en waar zij belasting betalen.

De OESO stelt nu dat dergelijke zogenaamde ‘country by country’ rapportages alleen bij die overheden ingediend moeten worden, in welker land het hoofdkantoor van de onderneming gevestigd is. Andere landen kunnen er dan ook geen kennis van nemen, zolang de rapporten niet ‘public domain’ zijn.

De OESO stelt daarom voor om die rapportages ‘volgens de normale kanalen waarlangs overheden fiscale informatie uitwisselen’ te delen.

Dat lijkt een recept voor een weinig efficiënt en nodeloos complex systeem, aldus een groot aantal organisaties in een rapport Why Public Country-by-Country Reporting for Large Multinationals is a Must. Tien vragen, en tien antwoorden.

Arne Lasance