The End of Accounting

We moeten dan ook ten snelste nieuwe methoden  ontwikkelen en adopteren om de prestaties van ondernemingen te meten en daarover aan (alle) stakeholders te rapporteren, zo stellen de auteurs van het recent verschenen The End of Accounting and the Path Forward for Investors and Managers, Baruch Lev (accounting and finance professor, New York University Stern School of Business, directeur van het Vincent C. Ross Institute of Accounting Research) en Feng Gu, associate professor  Accounting and Law, University of Buffalo).

 

Toen de kwartaalcijfers van Netflix in april jl. aanzienlijk lager bleken dan de consensus van de verzamelde analisten, steeg het aandeel verrassenderwijs onmiddellijk met 18%. Was iedereen gek geworden?  Nee, beleggers trokken zich niets aan van de boekhoudkundige rapportage over wat de drie maanden daarvoor gebeurd was, maar reageerden enthousiast op de mededeling dat het aantal nieuw geworven abonnees 25% hoger was dan verwacht. En iedereen begreep dat de lagere winst te wijten was aan forse (9% van de omzet!) investeringen in techniek die verdere groei mogelijk zouden maken. Investeringen, die door de CFO van Netflix netjes geboekt waren onder ‘kosten’. 

 

Het probleem met die kwartaalcijfers en jaarrekeningen is dat ze geen betrouwbaar beeld schetsen van wat er werkelijk aan de hand is – zelfs al zijn ze geheel compliant opgesteld, hetgeen zeker bij grotere ondernemingen altijd maar de vraag is. Die cijfers zijn de resultante van oude manieren van administreren en berekenen van soms niet ter zake doende kengetallen, die op zijn best een alternatieve werkelijkheid beschrijven die weinig tot niets vertelt over de essentiële factoren die de kansen en risico’s van een onderneming bepalen.

 

Zo worden de echt waarde genererende investeringen, in patenten, merken, technologie en andere immateriële zaken geboekt als kosten, net als salarissen of huurkosten, zonder oog voor de toekomstige opbrengsten ervan. Voor wat geboekt wordt als inkomsten geldt hetzelfde: een optelsom van duurzame (meer klanten) en eenmalige opbrengsten of verliezen. Enzovoorts. 

The End of Accounting and The Path Forward for Investors and Managers is een uitdagende oproep om daar betere oplossingen voor te verzinnen. Het kan en het moet zó veel beter! 

Waarom moet een jaarrekening aangevuld worden met 50 of meer bladzijden met kleine lettertjes?   Waarom zien we aan de winstcijfers van Starbucks of de DSB-bank niet echt wat (en waar!) de onderneming dat jaar opgebracht heeft? Waarom keuren accountants jaarrekeningen goed van bedrijven die even later als een kaartenhuis in elkaar storten? 

 The End of Accounting stelt dat het hoog tijd wordt om daar verandering in te brengen. Al die cijfermatige informatie  kan heel goed gemanipuleerd zijn, gekleurd of zodanig geselecteerd, dat de stakeholders er nauwelijks nog waarde aan kunnen hechten. De beleggers zeker niet, en eigenlijk ook de belastingdienst niet. Zie de roep om meer transparantie en de waarschuwingen tegen profit shifting en ontwijking, die zo’n vorm en maat hebben aangenomen dat her en der de zin van vennootschapsbelasting betwijfeld wordt.

De auteurs stellen een nieuw soort  prestatierapport voor, dat zij de Strategic Resources & Consequences Report noemen; dat meer context geeft aan zowel balans als winst- en verliesrekening. Dat bovendien uitgebreid ingaat op de toekomst, op de kansen en risico’s en hoe de onderneming daarop anticipeert.

Natuurlijk blijven de cijfers van de CFO belangrijk, maar belangrijker zijn de verhalen daarachter van de CEO en de andere C-suite bewoners.

The End of Accounting and the Path Forward for Investors and Managers, Baruch Lev, Feng Gu

ISBN: 978-1-119-19109-4

288 pagina’s, augustus 2016, wiley.com