Nature – or nurture?

Niet alleen de boze massa, maar ook de gedragswetenschappen hebben ‘Finance’ ontdekt als interessant object.

Zo blijkt uit vers onderzoek dat ‘financial risk-taking in young adults’, oftewel financieel risicovol gedrag van jongeren, zich uitend in het aangaan van schulden, in diefstal of malversaties op het werk,  heel wel geworteld kan zijn in hoe goed of slecht, toen zij nog klein waren,  hun relaties met hun ouders waren.

In Cogent Economics & Finance vertellen onderzoekers van Oklahoma State University hoe zij met behulp van de ‘domain-specific risk-taking scale’ (kortweg DOSPERT) vijf aspecten van financieel risicogedrag onderzochten en van een ‘waarde’ voorzagen, namelijk de ethische, sociale, financiële, ‘recreational’ en gezondheidsaspecten. Daarnaast werd in de formule betrokken het persoonlijkheidskenmerk ‘sensation-seeking’, spanning- of sensatiezucht, waarvan al eerder is vastgesteld dat het een rol speelt bij de bereidheid tot (financiële) risiconeming én bij de gezinsdynamiek, te weten positieve en negatieve ouder-kind relaties.  

Wat blijkt? Negatieve interacties met mammie op jonge leeftijd is positief te correleren met een grote bereidheid tot financiële risico’s bij mannen. Slechte relaties met pappie leiden tot grotere ethische risicobereidheid bij mannen en vrouwen, en tot het gevoel niet ‘in control’ te zijn. Weinig positieve reacties met de moeder zorgt bij vrouwen vooral voor een ‘neiging tot zich snel verveeld voelen’ in de functie – met alle risicovolle gevolgen van dien.

De overige drie vormen van risicobereidheid ( risico’s met gezondheid, sociale relaties en vrijetijdsbesteding)  blijken geen aantoonbaar verband te hebben met hoe fijn de relaties met de ouders waren…

Of is het toch allemaal genetisch bepaald?

In 2010 onderzochten Zweedse onderzoekers 15.000 sets tweelingen (een- en twee-eiig, samen of apart opgegroeid) OM vast te stellen of het hju nature (genen) of nurture ( opvoeding) was die bepaalt of iemand een ‘saver’of een ‘spender’ is. De conclusie: het is vooral een kwestie van genetische aanleg.

Betekent dat dus dat uw pogingen om uw gevaarlijk levende klant vergeefs zullen zijn?

Nee, zegt een collega die blogt op http://blog.commonwealth.com/nature-vs.-nurture-can-you-change-your-clients-financial-behavior . Misschien is ‘financieel gedrag’ wel voor een derde of de helft gepredetermineerd door het DNA van die klant, maar dan blijft altihjd nog die andere helft. Zou de spilzuchtige helft van een tweeling (niet) ander gedrag vertoond hebben als hij of zij op tijd degelijk financieel advies gekregen had? Als zijn of haar accountant geholpen had om op de langere termijn te focussen?

Meer adviezen over hoe om te gaan met geldsmijtende en risicolievende cliënten leest u via nature-vs.-nurture-can-you-change-your-clients-financial-behavior.

En dit is het onderzoek naar de rol van pappie en mammie:

Shelia M. Kennison, Erin E. Wood, Jennifer Byrd-Craven, Megan L. Downing. Financial and ethical risk-taking by young adults: A role for family dynamics during childhood. Cogent Economics & Finance, 2016; 4 (1) DOI: 10.1080/23322039.2016.1232225