Europa en belastingen – Ceci n’est pas une pipe?

06 november 2015

Met de mond belijden de EU en de lidstaten de noodzaak van eerlijke belastingheffing en transparantie in fiscale zaken – maar in de praktijk blijven ze openlijk concurreren en belangrijke informatie achterhouden.

Molly Scott Cato is lid van de Groenen in het Europees Parlement. Daarvóór was zij Professor of Strategy and Sustainability aan de University of Roehampton. In de New Statesman vraagt zij nzich welbespraakt af, wie nu eigenlijk de helden en wie de boeven zijn in het heftige discours over fiscale transparantie, BEPS, taks deals en de noodzaak van country by country reporting.

Zijn het politici als Juncker, die als minister van financiën van Luxemburg persoonlijk de architect was van al het fiscale fraais dat leidde tot LuxLeaks? Of was het klokkenluider Antoine Deltour? Het is zo bizar, het lijkt wel Magritte, zegt Cato, u weet wel, die van “Ceci n’est pas une pipe!”

Wie van de politici, accountants en fiscalisten die nu mooie praatjes vertellen over ethiek en boekhouden en eerlijke belastingheffing en – betaling is er verantwoordelijk, of voelt zich verantwoordelijk voor de miljarden die (dixit Cato) van de Europese burgers gestolen zijn?

Juncker heeft nooit excuses gemaakt voor zijn rol ( en onwaarheden daarover) in dezen, net zo min als bewindslieden in Ierland of Nederland. De arme Deltour daarentegen wordt door PwC voor de rechter gesleept, datzelfde PwC dat ondernemingen hielp met het verschuiven van winsten en ontwijken van belastingen! Deltour kan tot 5 jaar gevangenisstraf krijgen. PwC noch een andere accountant heeft iets te vrezen.

Veertien lidstaten hebben zich bereid verklaard om documenten over belastingafspraken openbaar te maken en te delen – maar de Europese Commissie houdt 25 relevante documenten geheim, omdat bepaalde landen geen prijs stellen op openbaarmaking.

Lees dit stuk, op vrijdagmiddag – u zal de informatie vergeefs zoeken in onze kwaliteitskranten.

newstatesman.com/

Arne Lasance