De spiegel van BEPS

De voorzitter van de Ways and Means Committee van het Huis van Afgevaardigden in de VS, Paul Ryan (R – Wisconsin) maakt zich zorgen over de mogelijke gevolgen van country-by-country reporting, zoals aangeprezen in het base erosion and profit shifting (BEPS)  project.

 

Hij wijst op de biljoenen dollars die Amerikaanse bedrijven buiten het bereik van de federale belastingdienst houden (zie ons bericht gisteren) en waarover zij gemiddeld slechts 6% corporate tax betalen. Dat zij thuis geen belasting betalen is prima/jammer, maar in Europa moeten ze er zeker met hun grijpgrage vingers afblijven. “Die bedrijven en hun winsten vormen natuurlijk een ‘sitting duck’ voor al die hebzuchtige buitenlandse regeringen,” waarschuwt hij. En erger, BEPS zal er wellicht toe leiden dat nóg meer Amerikaanse multinationals hun hoofdkwartier verplaatsen naar buiten de VS… 

 

Hij en de voorzitter van de Senate Finance Committee Orrin Hatch (eveneens R – Utah) stelden zowel in juni als in augustus vragen over de gevolgen van BEPS aan het ministerie van Financiën, maar “wij kregen tot dusverre geen antwoord. En wij betwijfelen of onze overheid überhaupt wel het recht heeft, gezien onze grondwet, om van onze bedrijven te eisen dat zij CbC zouden rapporteren – zeker als dat inhoudt dat wij die informatie ook zouden moeten delen met buitenlandse regimes. En by the way – dat de OESO een bovengrens stelt aan de aftrekbaarheid van betaalde rente, dat staat ons ook niet aan.”

 

Zij worden daarin gesteund door een recent rapport dat EY braaf opstelde voor de Organization for International Investment, een lobby-instelling in Washington, D.C. die de belangen van de grote multinationals behartigt. EY bleek bereid openlijk te bevestigen dat het beperken van renteaftrek ‘slecht zou zijn voor het BNP in de US, investeerders zou afschrikken en dus uiteindelijk zou leiden tot minder werkgelegenheid aldaar.” Kampioenen van de schuldeneconomie…