De impact van de nieuwe richtlijnen voor het bankwezen op controle- en rapportagesystemen

Deze wijzigingen zijn van kracht sinds begin 2014 en hebben als doel de solvabiliteit van de banken en hun liquiditeit op korte en middellange termijn te verstevigen.

Binnen dit nieuwe regelgevende kader heeft de Europese Bankautoriteit (EBA) een nieuwe reeks rapportagerichtlijnen gepubliceerd met betrekking tot FINREP, COREP, grote posities en liquiditeitsratio’s op korte (LCR) en middellange (NSFR) termijn, waarbij door de regelgever striktere eisen worden gesteld met betrekking tot:
• De gegevenskwaliteit en de gedetailleerdheid van de gepubliceerde informatie;
• De rapportagefrequentie, met een standaardisering van de geconsolideerde kwartaal- en jaarverslagen;
• En de uiterste data waartegen de verslagen bij de regelgever moeten worden ingediend.

De toepassing van deze nieuwe regels heeft een invloed op het vereiste functionaliteits- en integratieniveau tussen de financiële en regelgevende controle- en rapportagesystemen van de banken.

Bij de controlefunctie moeten financiën en risico nog meer op elkaar worden afgestemd om te kunnen voldoen aan de nieuwe vereisten met betrekking tot kapitaal-, liquiditeits- en risicolimieten.
Hetzelfde kan worden vastgesteld bij de rapportagefunctie, waar door de regelgever een betere afstemming wordt vereist tussen de financiële overzichten conform IFRS en de FINREP-verslagen.

Welke impact heeft dit op de controle- en financiële rapportagesystemen?

Als gevolg hiervan moeten banken opnieuw evalueren of hun controle- en rapporteringssystemen voldoen aan deze nieuwe richtlijnen en het volgende grondig controleren:

De rijkdom van het gegevensmodel, waardoor zowel alle financiële gegevensanalyses kunnen geleverd worden die door de nieuwe rapporteringsrichtlijnen onder FINREP vereist zijn, en daarnaast ook de solvabiliteits- en liquiditeitsratio’s en andere risicodekking volgens Basel III kunnen worden berekend.

De flexibiliteit van het gegevensmodel, waardoor deze kan worden aangepast aan de herziene wettelijke richtlijnen die elk kwartaal door de EBA worden gecommuniceerd.

Voor de langere termijn, de toepassing van IFRS9 en de impact ervan op IFRS- en FINREP-rapportage, wat flexibele en realtime analyse en simulatie van financiële en risicogegevens mogelijk maakt.

Opties om financiële, regelgevende en risicogegevens op elkaar af te stemmen binnen een geïntegreerd plannings- en gegevensanalyseplatform.

Op weg naar een grondige revisie van de performance management tools van de banken?

Het is waarschijnlijk dat banken die niet over geavanceerde plannings- en rapportagetools met dergelijke functionaliteiten beschikken, ervoor kiezen hun administratie op slechts heel korte termijn te beheren, met offline spreadsheets als aanvulling op en ondersteuning voor hun bestaande tools, om zo in de eerste kwartalen te kunnen voldoen aan de wettelijke richtlijnen.

Men zou zich echter kunnen afvragen of een dergelijke functionele architectuur ook op middellange termijn houdbaar is, omdat dit leidt tot afgeschermde gegevensverzameling, berekeningen en rapporteringsprocessen, en de afstemming tussen de plannings-, controle- en rapportageprocessen van de financiële en wettelijke gegevens binnen een geïntegreerd platform onmogelijk maakt.

Krijgen banken dan binnen deze context de mogelijkheid hun functionele architectuur te herzien en een duurzame oplossing te vinden om aan deze nieuwe richtlijnen te kunnen voldoen?

Zou de oplossing kunnen liggen in een nieuwe aanpak en tools voor geïntegreerde planning en rapportage?

Oplossingen die een geïntegreerd platform van gegevensmodellering in zich verenigen, die beschikken over geheugentechnologie en multidimensionele analysecapaciteiten, zullen voldoen aan de vereisten van de nieuwe richtlijnen voor het bankwezen wat betreft samenwerking en afstemming tussen financiële, controle- en risicofuncties, de diepgang van analyses en rapportering en simulaties in realtime.

[Door: Marco van Oosterhout, Managing Director, Anaplan Benelux]