Accountant ‘kon vertrouwen op cijfers Eurocommerce’

Een van de grootste vastgoedbedrijven van het land, Eurocommerce, ging in 2012 failliet. ‘Na het faillissement is een enorm krachtenveld ontstaan. Ongewild ben ik hierin terechtgekomen’, zei de beklaagde registeraccountant. ‘Het lijkt een B-film waaraan geen einde komt. Ik heb de twijfelachtige eer van de hoofdrol.’ De Rabobank – en een dochteronderneming van de bank – had 300 miljoen euro uitstaan bij de vastgoedreus. De bank hekelde vooral de waarde van het vastgoed van het bedrijf dat volgens haar veel te hoog was aangehouden. Maar de accountant mocht van die cijfers uitgaan, zeiden de twee raadslieden van de RA.

Kostprijs of marktwaarde

Centraal in de discussie rond de waardering van de panden is de vraag of ze tegen kostprijs of marktwaarde in de boeken moesten staan. Had Eurocommerce telkens de kostprijs aangehouden, dan had dat tot ongewenste en ongebruikelijk grote schommelingen in de boeken geleid, zo betoogde de verdediging. Eurocommerce kocht bijvoorbeeld een groot kantoorcomplex aan de Zwartewaterallee in Zwolle. Het stond aanvankelijk gewaardeerd op 4,5 miljoen euro, maar had volgens een bepaalde rekenmethode voor 3 miljoen in de boeken gemoeten. Maar een jaar later waren er al huurders en werd het verkocht voor 11 miljoen euro. ‘Dit pand werd dus niet afgewaardeerd juist om ‘swings’ in de waardering binnen twee jaar te voorkomen.’ Nog een pand stond na oplevering in 2008 leeg. Dat had volgens de Rabobank tot een afwaardering tot 1,6 miljoen euro moeten leiden. Maar een jaar later werd het gehuurd door een ROC en was het 11 miljoen waard. Dergelijke schommelingen in de boeken zijn ongewenst, aldus de verdediging.

‘Administratie een rommeltje’

Dat de administratie van Eurocommerce een rommeltje was, werd al eerder door de curatoren betoogd. Curator Paul Schepel gaf aan dat de curatoren na uitspreken van het faillissement ontdekten dat alle bankzaken van de vastgoedreus bij een adviseur waren ondergebracht. ‘Het ging zelfs zo ver dat bij Eurocommerce helemaal niets over de relatie met de banken aanwezig was.’ Een van de banken, ABN Amro, had eind 2010 al aangegeven uit Eurocommerce te willen stappen. De leningen van deze bank hadden daarom als kortlopende schulden opgenomen moeten worden in de boeken. Dat was niet het geval. De accountant wist niets af van de aankondiging van ABN Amro. Overigens stapte de bank pas bijna twee jaar later daadwerkelijk uit het bedrijf. Leden van de Accountantskamer wilden weten welke controles de accountant had uitgeoefend aangaande de continuïteit van het bedrijf. De RA twijfelde in de jaarrekening van 2010 niet aan het voortbestaan van Eurocommerce omdat de verkopen van het bedrijf fors groter waren dan de jaren ervoor.

‘Fraudegevoelige branche’

De raadsvrouw van de Rabobank vroeg zich hardop af of de accountant – danwel het Deventer kantoor waarvoor hij werkte – deze omvangrijke opdracht wel had moeten aanvaarden. ‘Het was een complex dossier, met veel schattingen, in een onderneming met een gebrekkige administratieve organisatie in een fraudegevoelige branche. En hij werd ondersteund door twee net afgestudeerde registeraccounts.’ Tegen een van die twee loopt ook een klacht door het Openbaar Ministerie in dit dossier.

Failliet

Het kantoor waarvoor de RA werkte ging uiteindelijk ook failliet. Er was een landelijke overnamepartij, zei hij dinsdag, maar die haakte af nadat het vernam dat deze tuchtzaak liep. Hij betwijfelt ooit nog als registeraccount aan het werk te kunnen.
Vonnis eind dit jaar.

[Zaaknummers 14/3294, 14/3295, 14/3296]

(Door: Michiel Satink / Juridisch Persbureau Zwolle)

Lees ook:

• Accountant Eurocommerce ‘zag fraude over het hoofd’
• Accountant Eurocommerce voor de tuchtrechter