Elf redenen waarom fiscale transparantie een goede zaak is

De voorstellen van de OESO/BEPS en in navolging daarvan de Europese Commissie, om ondernemingen ‘country by country’  voluit en publiekelijk te laten rapporteren over daar gerealiseerde winsten en betaalde belastingen, worden niet door alle landen en deskundigen even enthousiast onthaald. De Duitse minister van Financiën Schäuble bijvoorbeeld is tegen, net als zijn collega’s van Malta en Oostenrijk. En ook veel fiscalisten zijn er mordicus tegen. Zij vinden dat fiscale informatie alleen voor de fiscus bedoeld kan zijn – en inderdaad dreigt de situatie dat verstandige fiscale planning in de media al snel geframed wordt als ‘belastingontduiking’, met alle reputatiegevolgen van dien. 

 

Maar uit onverwachte hoek is nu steun gekomen voor de idee van meer fiscale transparantie voor en van (grote) ondernemingen. Eelco van der Enden, partner bij PwC Tax Management & Accounting Services, en voorzitter van de Tax Policy Group van de FEE, geeft 11 redenen voor meer transparantie in een artikel op de site van IFAC.

• In sommige sectoren ( mijnbouw, banken) is die transparantie al verplicht en heeft daar niet geleid tot marktverstoring. Waarom in sommige sectoren verplicht en in andere niet?
• Veel ondernemingen zijn al vrijwillig transparant
• Intransparantie uit vrees voor reputatieschade is in termen van risk management professioneel dom en gevaarlijk.
• Het argument dat het gaat om concurrentiegevoelige informatie snijdt nauwelijks hout. Veel informatie is toch al bekend en te achterhalen – denk aan gerapporteerde winst versus het aantal werknemers in Luxemburg.
• De belastingdienst heeft al meer informatie dan volgens de nieuwe normen gepubliceerd zou moeten worden. Soms zal transparantie ook slecht functionerende belastingdiensten treffen.
• Het argument dat het fiscaal beleid te ingewikkeld is om goed uit te (kunnen) leggen  deugt so-wie-so niet.
• Als transparantie fiscale optimalisatie onmogelijk zou maken , dan is de vraag eerder: wat zegt dat over de fiscale normen van die onderneming?
• Ondernemingen moeten nu ook al een ingewikkelde fiscale administratie opzetten en bijhouden. Transparantie als zodanig zal de administratieve lasten niet verhogen, al wordt daar veel over geroepen.
• Ook zonder BEPS en EU-maatregelen willen veel landen lokaal meer fiscale transparantie bewerkstelligen. Daarom is bredere harmonisatie via de OESO en/of de EU alleen maar prettig.
• Na de LuxLeaks en de Panama Papers zullen journalisten en NGO’s toich wel verhalen blijven schrijven., en dan ge’framed’ zonder dat de besproken organisatie daar enige say in heeft gehad. Vrijwillige transparantie  zal meer en beter begrip bij het publiek en de politiek opleveren dan schandaalverhalen, waarop alleen gereageerd kan worden. 
• Zelfs in de United States ontstaat nieuwe regelgeving om transparantie te bevorderen ( lees: de belegger te beschermen)  qua risicobeheersing, verslaggeving, uitwisseling van informatie en dergelijke.

Het is dus hoog tijd voor ondernemingen om een proactieve fiscale communicatiestrategie te ontwikkelen en implementeren. De tijden waarin alleen duurbetaalde fiscalisten een mening hadden over belastingen zijn definitief passé, of er nu strengere regelgeving komt of niet.