Twee jaar cel voor zakenvrouw in fraudezaak waarin bank was verzonnen

Door Michiel Satink

Over deze zaak: Tonnen overgemaakt naar een bank die niet bestond

Een gepensioneerd transportondernemer maakte vijf ton over zodat een 64-jarige zakenvrouw haar banklicentie in San Marino kon aanvragen. Wat een lucratieve overeenkomst leek, bleek een klassiek geval van oplichting te zijn.

De 64-jarige zakenvrouw werd vrijdag door de strafrechters in Zwolle tot twee jaar cel veroordeeld. Dat is lager dan de eis van drie jaar van het Openbaar Ministerie, maar de rechtbank sprak haar vrij van enkele gevallen van fraude. In totaal werden haar tien feiten ten laste gelegd: gevallen van faillissementsfraude, het niet voldoen aan de wettelijke plicht om curatoren in te lichten en enkele gevallen van oplichting. De transportondernemer die in haar praatjes trapte, zag van zijn totale investering van 1,5 miljoen euro geen cent meer terug.

De 'vrouw zonder adres', zoals Annique B. in het strafdossier wordt getypeerd, was vanaf 2004 betrokken bij meerdere faillissementen. Ze bleef spoorloos voor curatoren tot ze in een kasteeltje bij het Belgische Hasselt opdook. Op de vlucht voor de autoriteiten daar kwam ze weer terug naar Nederland, werd opgepakt, zat enige maanden gegijzeld door haar curatoren uit Deventer maar kwam door een fout van justitie op vrije voeten. Ze knipte haar enkelband door, was een paar jaar spoorloos tot ze in februari dit jaar in Amsterdam in de boeien werd geslagen.

Het grootste slachtoffer in deze strafzaak was een gepensioneerd transportondernemer die B. nog kende uit de jaren 1980 toen ze fiscalist was bij Koninklijk Nederlands Vervoer. Ze vertelde hem over een bank in San Marino die ze aan het oprichten was. Een door een notaris uit Emmen ondertekende verklaring dat haar zakenpartner een banktegoed van 25 miljoen euro had, trok de oud-transportondernemer over de streep. Later bleek dat er op die rekening slechts 106,45 euro stond. De Banco Gruppo Bancario del Titano bleek in plaats van een nieuw bankiershuis in een bergstaatje in het zuiden van Europa slechts op papier te bestaan op een notariskantoor in Emmen.

De rechtbank acht het grootste deel van de gevallen van fraude bewezen. Ook maakte B. het werk van curatoren onmogelijk door informatie niet af te geven en zich lange tijd schuil te houden. De rechtbank ziet in de vele faillissementen een patroon waarbij ze geen oog had voor de gevolgen voor anderen. “Zij legt alle verantwoordelijkheid buiten haarzelf en blijft daarin volharden'', aldus de rechtbank.