Klanten zijn net mensen

Jaap zelf, is Jaap zelf. Gewoon in zijn schoenen en niet er naast. Zijn familie en mensen in zijn omgeving denken daar wel eens anders over. Jaap is namelijk een geslaagde ondernemer. En geslaagde ondernemers verdienen geld. Echt geld. Geen papieren geld of theoretisch geld. Want alleen met echt geld verdienen, waarborg je de continuïteit van jouw onderneming. Zo weet iedere échte ondernemer.  

Wie genoeg geld verdient om de toko goed te laten draaien en daarnaast nog meer geld heeft, kan en mag dat uitgeven. Privé sparen is niet verplicht. Dus geeft Jaap ook écht geld uit. Op zijn eigen wijze, aan zijn eigen doelen. Sommigen vinden misschien dat je dan alles aan goede doelen moet schenken, maar zélf kun je ook een goed doel zijn. 

Jaap doet beiden. Geld uitgeven en investeren in anderen én in zichzelf. Prima. Zo is hij gaan investeren in stenen en het restant in beursgenoteerde aandelen. Ergens eind 2015 besluit Jaap dat aandelen niet écht genoeg zijn (ieder kwartaal turen naar twee A4’tjes van de vermogensbeheerders) en verkoopt zijn gehele aandelenportefeuille. Rücksichtslos. Tutti.  

En dan gebeurt er heel iets vreemds. Zijn huisbankier die zijn zakelijke onroerendgoedportefeuille mede financiert, is ook zijn vermogensbeheerder. Zoals ik met mijn achtergrond weet, zijn dat twee verschillende banken. De zakenbank die ondernemers financiert en de particuliere bank die zijn privévermogen beheert. Beide afdelingen hebben eigen systemen en eigen administraties. Zo, dat klinkt kil, denk je nu. En dat klopt ook.

Omdat Jaap zijn (privé) aandelenportefeuille verkocht heeft, staat hij te boek als klant met nul aandelen. Niet interessant voor de tak die vermogensbeheer heet. Deze afdelingsadministratie poept automatisch een gedegen en standaardbrief uit.

“Beste klant, u bent niet meer boeiend voor ons, dus u mag zich met vragen voortaan melden bij het lokale kantoortje om de hoek. Bel onze vermogensbeheerders vooral niet meer. Die zijn druk met échte, rendabele klanten. Toch met vriendelijke groet, uw jarenlange aandelen-trader”. 

“Piswoest” beschrijft een klein stukje van Jaap’s gevoel. Hij, zijn familiebedrijf gaan way back en vanuit zijn loyaliteitsgevoel heeft Jaap vijfentwintig jaar de bancaire concurrentie buiten de deur gehouden. En waarvoor?

Als consultant van Jaap luister ik begripvol en besluit de zakelijke adviseur in te fluisteren. “Beste Henk, jouw collega’s van Private Banking hebben een brief gestuurd die jij ongetwijfeld niet gezien hebt. Jij hebt nog een groot zakelijk, financieel belang bij Jaap’s ondernemingen, dus kom er bij hem op terug, want het stoom komt uit zijn oren. Begin er vrijdag om 15.30 uur zélf over, toon begrip en verklaar de gang van zaken. Dat helpt”.  

Die vrijdagmiddag zitten Jaap en ik om 15.20 uur klaar voor de afspraak met Henk, zijn zakelijke adviseur van de bank. De tijd verstrijkt. 15.30 uur wordt 15.40 uur. 15.40 uur wordt 15.50 uur. Henk van de bank komt om 16.00 uur binnen zeilen en opent het gesprek met de magische en onuitwisbare woorden: “Sorry dat ik te laat ben, maar ik kom net van een belangrijke klant af”. Kaboem. Klets. Strike! Dat was het einde van Henk en de bank in één volzin.  

De cursus “behandel klanten, zoals je zelf behandeld wilt worden” is de vervolgopleiding op “klanten zijn net mensen”. Deze diploma’s halen, is onontbeerlijk in de zakelijke dienstverlening. Wat zeg ik? In iedere business!

Henk kan zich al vast inschrijven.

[Door: Frank Wijn. Frank Wijn is oprichter van Heldergeld (2008). Hij heeft zijn sporen ruimschoots verdiend als belangenbehartiger van benadeelde en ambitieuze ondernemers. Als een ondernemer willens en wetens fors is benadeeld door de grootbanken, heb je zijn aandacht en indien gewenst, ook zijn steun. Daarnaast schrijft Frank columns, geeft hij trainingen en treedt hij op voor ondernemersverenigingen. Meer weten? Kijk op http://www.heldergeld.nl/.]