Klacht: accountant deed niets met dubieuze lening van ouderen

De betrokkene is zich van geen kwaad bewust. Hij ontdekte pas anderhalf jaar na het afsluiten van de leenovereenkomst dat die er was en vanwege die verstreken tijd dacht hij dat het wel goed zat. Met de handtekening van zijn cliënt als lener, en de handtekening van dezelfde cliënt, in diens functie als bestuurder van de VvE, als schuldeiser. “Mijn cliënt treedt op als interim management voor bedrijven, voert reorganisaties uit, laat ze een doorstart maken en doet ze van de hand. Voor de tijdelijke deelnemingen had hij kapitaal nodig.” De AA meende dat er wel toestemming van de VvE of toezichthouders was en liet het erbij.

“Het was een kortlopende lening, hij betaalde een marktconforme rente en loste leningen in, dat gebeurde wel vaker”, bleef de accountant voor de Accountantskamer volhouden. Dat zien de klagers anders: zij hebben een andere schuldeiser ontdekt, die vanaf 2005 nog twee ton tegoed heeft van de bedrijvendokter, dus zo safe zat het niet met de investering.  De ouderen zijn de dupe, omdat de reserve die in de VvE zat na een herstructurering van de verzorgingsflat aan hen ten goede zou moeten komen.

Met de wetenschap van achteraf zou de betrokkene misschien wel actief hebben opgetreden, liet hij weten. “Waarom geen melding gedaan bij het Bureau Financieel Toezicht”, vroeg de voorzitter van de Accountantskamer. De AA zag zich gemangeld tussen zijn geheimhoudingsplicht en zijn spreekplicht bij het ontdekken van verdachte transacties. Op zijn kantoren was een strikte scheiding met het dossier van zijn collega, die de boeken van de verzorgingsflat  controleerde.

Maar wat zou u ervan denken als het uw eigen ouder was, in een verzorgingsflat, waarvan een bestuurder geld leent voor risicodragend kapitaal? Zou u dan geen argwaan hebben”,  luidde een retorische vraag vanuit de Accountantskamer.  Het antwoord bleef: “Achteraf wel, maar gezien de omstandigheden van het geval toen niet.” 

De Accountantskamer verwacht over tien tot vijftien weken uitspraak te doen.

 

Zaaknummer: 14/337  

Petra van Walraven / JPZ