Ik de COS

De laatste tijd voel ik mij opeens een stuk geliefder. Er wordt weer gelonkt en gegluurd naar me. Ja, ik word zelfs van voor tot achter bekeken. Mensen maken dezer dagen een hele studie van me. Hoewel, mensen? Nee als ik goed kijk, is het een speciaal soort mensen. Het zijn accountants. Of dat een beetje mijn types zijn? Mwah, soms wel en soms niet.

Er zijn accountants die mij best waarderen. Die mij regelmatig om raad vragen als ze er niet uitkomen. Dat vind ik wel leuk natuurlijk. Maar het merendeel heeft mij volgens mij meer voor de sier in de kast staan. Van die accountants die beweren mij wel te kennen. Nou, ik hoor ze hooguit enkele beroemde citaten van mij uiten. En dan soms ook nog uit het verband gerukt. Terwijl ik toch veel diepere gronden heb. Maar die belangstelling van de laatste tijd dan? Op zich wel leuk hoor. Het is alleen zo oppervlakkig. Het is een verplichte belangstelling namelijk. Accountants moeten namelijk dit jaar een Kennistoets over mij afleggen. Ik weet dat de belangstelling snel weer wegebt als die Kennistoets geweest is. Verplichte liefde eigenlijk. Dat werkt niet en dat weet iedereen.

Soms kijk ik weleens in de spiegel. Wat ik dan zie? Ik zie mijzelf, COS. Dan denk ik aan mijn volledige naam, met mijn haast katholieke hoeveelheid initialen. NV COS: Nadere voorschriften controle- en overige standaarden.  Een hele mond vol. Nee, ik snap best dat mijn naam vaak gewoonweg wordt afgekort tot COS. Dé COS zelfs. Ik lijk wel een erkend instituut. Maar als ik dan nog eens in de spiegel kijk dan slaat de twijfel toe en vraag ik mij af of ik niet te dik ben, zoals sommige accountants beweren. Hoewel er ook nog altijd een kamp is dat mij eerder te dun – niet concreet genoeg – vindt. Maar als ik voor alle soorten van bedrijven helemaal moet gaan uitschrijven en voorkauwen hoe accountants die moeten controleren, dan zou ik wel erg obees worden. Nee, dat kan ook niet de bedoeling zijn. En waarschijnlijk ben ik dan ook nooit dik genoeg als ik dat ga doen. Accountants zijn slim genoeg om onvolledigheden in mij te blijven vinden. Als ik naar mijzelf kijk word ik weleens jaloers op mijn zusje ISA. Hoewel men zegt dat ik als twee druppels water op haar lijk, ben ik toch jaloers. Zij is ook veel meer de wereldster en geniet wereldwijde belangstelling. Men vindt dat ik een voorbeeld aan háár moet nemen. Ik wou dat het eens andersom was.

Hoe kan ik er nou voor zorgen dat ik wat meer geliefd wordt onder accountants? Niet oppervlakkig, maar echte liefde. Er moet meer fundamenteel wijzigen dan elk jaar een nieuwe uitgave van mij met een andere kleur kaft. Misschien moet ik die latrelatie met die veelgebruiker van mij wat verder aanhalen en er een echte relatie van maken. Hij is tenminste geïnteresseerd in mij. Hij leest mij ook van voor naar achteren. Hij kent al mijn details. Ja hij is zó geïnteresseerd dat ik echt als norm gezien word. En méér dan dat. Ben ik eens wat minder concreet, dan legt híj wel uit wat ik eigenlijk bedoel. Misschien als hij voortaan zelfs delen van mij gaat schrijven. Zou ik dan geliefder worden? Misschien toch maar beter niet nu ik er zo over nadenk. Hij misbruikt mij namelijk ook weleens. Slaat ie accountants met mij om de oren en zegt ie dat ze mij niet goed kennen. Nee, ik zal er niet geliefder door worden onder accountants als ik mijn relatie met hem verdiep. Hoe hij heet? Autoriteit Financiële Markten. Alleen zijn afkorting al doet veel accountants huiveren. Ik denk eigenlijk dat ik vooral maar zelfstandig moet blijven. Het is beter dat ik van niemand ben. Dan maak ik niemand jaloers en mag iedereen flirten met mij. Wat mij betreft zelfs in de kroeg. Zie je het al voor je? De COS in de kroeg? Moppen tappen uit de COS. Hilarisch. Dan kom ik waarschijnlijk ook een keer andere mensen tegen dan alleen maar accountants. Nu ik er zo over nadenk, spreekt het mij wel aan eigenlijk, een zelfstandig leven zonder bemoeienissen van anderen. Ik denk ook dat ik er maar eens een tijdje tussenuit ga. Dan hoor ik het vanzelf wel als die accountants mij missen. Ik denk ook best dat ik gemist zal worden na verloop van tijd. Die accountants denken mij wel te kunnen missen, maar een accountant zonder regels is toch als vis zonder water? Ze zullen roepen om mijn terugkeer. Ja, ik ga er eens een tijdje tussenuit. Waar ik dan heen ga? Een warm Grieks eiland lijkt mij wel wat. Juist! Kos natuurlijk. En misschien neem ik ISA wel mee.

[Door: Marc-Jan Zwaneveld RA, V&A accountants-adviseurs]