Hoe EY ruzie kreeg over de grote schoonmaak tegen fraude

EY had nog zo beloofd om maatregelen te nemen die fraude kunnen voorkomen. Een ferm voornemen nadat de Duitse tak van het kantoor forse steken had laten vallen bij de controle van Wirecard, een inmiddels beruchte fintech. Het bedrijf ging failliet door een enorm fraudeschandaal. Maar ondanks de plechtige goed voornemens van EY, kwamen de beloofde maatregelen er niet.

Dat is tenminste de klacht van John Howie, een voormalige partner van EY Global. Afgelopen zomer stond hij vol in de schijnwerpers toen hij een rechtszaak aanspande in de VS tegen zijn ontslag. Hij stelt dat hij eruit is gevlogen omdat EY zich verzette tegen zijn pogingen om extra maatregelen tegen fraude en witwassen. Howie was bij EY belast met voorstellen die het wereldwijde netwerk weerbaarder zouden maken tegen klanten die het niet zo nauw namen met de financiële regels. Dit in de nasleep van de megafraude door Wirecard, waardoor ook EY besmeurd raakte.

De affaire Wirecard

Ter herinnering: de Duitse landenfirma van EY had de rekeningen van Wirecard herhaaldelijk goedgekeurd, terwijl de helft van de inkomsten niet bestond. De bijna twee miljard euro aan contanten die Wirecard in de boeken had staan, was nep. Bij de onthulling van het schandaal kroop EY diep door het stof, met allerlei toezeggingen voor verbeteringen.

In de Financial Times legt Howie nog eens uit dat EY hem te lastig vond in zijn pogingen om risicovolle klanten de deur te wijzen. Hij weigerde kwaliteitscontrolesystemen goed te keuren die volgens hem gebrekkig waren. De botsingen met de top van EY leidde uiteindelijk tot een rechtszaak in de VS, waarin Howie stelt onterecht ontslagen te zijn. Hij stelt dat EY beleggers in de steek laat die erop vertrouwen dat EY oprechte controles doet. EY is het uiteraard niet met hem eens.

Begrip kweken

“Ik ben misschien een snob van de Big Four, maar we hebben een verantwoordelijkheid vanwege hoe we onszelf neerzetten, die verder gaat dan de normale professionele normen en gedragsregels”, zo stelt hij in de Financial Times. “Ik heb informatie naar de raad van bestuur gestuurd, informatie naar de advocaten. Ik heb er alles aan gedaan om hen te laten meedenken en begrip te kweken, omdat ik het merk geen schade wilde toebrengen. Maar ze lieten me gewoon geen keus.”

In de rechtszaak komen de inspanningen van het EY Global naar boven om de naam van het netwerk te zuiveren na de ondergang van Wirecard in 2020. Zo zou de inzet van forensisch accountants verpicht worden bij grote controles en zouden risicovolle klanten worden weggestuurd. Maar EY deinsde terug voor de negatieve reacties van grote klanten, volgens Howie. “Zakendoen ging boven ethiek”, zegt hij de FT. Zo weigerde EY klanten in de game-industrie af te stoten die in Australië en China betrokken waren bij witwaspraktijken.

Geweldige technologie

Howie stelt in de FT dat zijn team geweldige technologie had ontwikkeld om dit soort riskante controles te voorkomen. “Maar het mislukt als mensen het niet omarmen of er niet de juiste beslissingen over nemen.”

EY stelt dat Howie zich liet leiden door speculatieve verhalen, gebaseerd op informatie die al bekend was bij de markt. Hij zou zich in zijn kritkiek vooral laten leiden door zijn persoonlijke schadeclaim tegen EY.

Volgens de Financial Times ligt bij de rechtszaak de fundamentele vraag op tafel hoe ver accountants moeten gaan om wangedrag van cliënten aan het licht te brengen. Ook vraagt de zakenkrant zich af hoeveel toezicht het wereldwijde netwerk van een accountantsketen moet houden op de aangesloten landenfirma’s. De aangesloten landenfirma’s zijn onafhankelijk, maar houden zicbh aan gemeenschappelijke standaarden die gelden binnen het netwerk.