Tonnen overgemaakt naar een bank die niet bestond

Door Michiel Satink

Tussen Emmen en San Marino ligt een lange weg vol leugens. Althans, dat is het beeld dat oprijst uit het vele ordners tellende strafdossier Wakatobi. De zaak met meerdere verdachten die mogelijk later ook nog terecht staan, draait om vele gevallen van faillissementsfraude, valsheid in geschrifte en oplichting. Spin in het web is volgens het Openbaar Ministerie de 64-jarige zakenvrouw en oud-fiscalist Annique B. De 'vrouw zonder adres', zoals ze uit het strafdossier te typeren valt, was vanaf 2004 betrokken bij meerdere faillissementen maar ze bleef spoorloos voor curatoren tot ze in een kasteeltje bij het Belgische Hasselt opdook.

Op de vlucht voor de autoriteiten daar kwam ze weer terug naar Nederland, werd opgepakt, zat enige maanden gegijzeld door haar curatoren uit Deventer maar kwam door een fout van justitie op vrije voeten. Ze knipte haar enkelband door, was een paar jaar spoorloos tot ze in februari dit jaar in Amsterdam in de boeien werd geslagen. Dat laatste was toeval: ze verbleef in een woning waar agenten gingen kijken na de tip dat de bewoner mogelijk was overleden. Dat bleek inderdaad het geval: de bewoner lag levenloos in de badkamer. B. had er niets mee van doen, maar kwam zo wel vast te zitten.

1,5 miljoen
De zakenvrouw kwam in de problemen na het faillissement van haar bedrijven Atrecht Holding in 2011 en Atrecht Investment uit Epe. Na vier jaar onderzoek deden de curatoren uit Deventer aangifte van faillissementsfraude en vervalsing van documenten. Bij beide bedrijven zou een miljoenenschuld zijn achtergebleven. Op verzoeken van curatoren om de administratie te overleggen, werd niet gereageerd. Verwijten van fraude worden haar ook gemaakt in andere faillissementen. 

Van dat alles is een gepensioneerde transportondernemer onwetend als hij B. tegen het lijf loopt. Hij kent haar nog uit de jaren 1980 toen ze fiscalist was bij Koninklijk Nederlands Vervoer, de beroepsorganisatie waarbij ook transportondernemers zijn aangesloten. Hij heeft zijn bedrijf voor een mooie som geld verkocht en zoekt investeringen om een mooi pensioen op te bouwen. B. vertelt hem over een bank in San Marino die ze aan het oprichten is. Een door een notaris uit Emmen ondertekende verklaring dat haar zakenpartner een banktegoed van 25 miljoen euro had, trok de oud-transportondernemer over de streep. Later bleek dat er op die rekening slechts 106,45 euro stond. Hij boekt tonnen over op de derdengeldrekening van de notaris, maar het geld wordt meteen doorgesluisd en zijn in B. en haar handlangers geïnvesteerde anderhalve miljoen ziet hij nooit meer terug. Later duikt deze fictieve Banco Gruppo Bancario del Titano ook op bij de mislukte beursgang van sportmarketingbedrijf Brandia Global van de ex-directeur van het mediabedrijf van Marco Borsato, Unico Glorie.

'Poppenkast'
In de rechtbank in Zwolle reageerde B. nog wel op de verwijten, kort voordat ze de zaal verliet. Er klopt niets van, was bondig samengevat haar reactie. “Ik ben 24 miljoen euro verloren door mij nahijgende curatoren.'' Haar advocaat vroeg tevergeefs om uitstel van de zaak omdat B. de vanuit de penitentiaire inrichting verstrekte laptop niet mee mocht nemen naar de zitting. Haar verzoek werd niet gehonoreerd, waarop ze de rechters wraakte. Ze vond ze vooringenomen. De wrakingskamer wees haar verzoek om nieuwe rechters aan te stellen af. Nog geen kwartier nadat de zitting weer was hervat, beende ze demonstratief de zaal uit. Daarna weigerde ze opnieuw te verschijnen voor de rechters. Ze zou de rechtszaak 'een poppenkast' genoemd hebben.

B. zit vast en wat het Openbaar Ministerie betreft blijft dat voorlopig zo. De zakenvrouw haalde alles uit de kast om aan geld te komen, zei de officier. “Andere mensen zijn daar de dupe van geworden.'' Tegen de vrouw is een celstraf van 3 jaar geëist. De notaris, die door deze strafzaak zijn decennia lange carrière in rook zag opgaan, hoorde een werkstraf van 100 uur tegen zich eisen.

De rechtbank doet op 2 juli uitspraak.