Accountant ‘stond te lang tussen twee vuren’

De AA was adviseur en accountant van een pensioen- en een beheer-bv. De pensioen-bv keerde uit aan de vrouw van de overleden bestuurder. In de beheer-bv zat onder meer de zwager waarmee die vrouw gebrouilleerd was geraakt. De beheer-bv had een lening bij de pensioen-bv lopen waarvan de vrouw vond dat deze terugbetaald moest worden. Het 'tegengestelde belang' dat de accountant gediend zou hebben, is het belang van de beheer-bv, zo zeiden klagers. Zo schond hij volgens de klagers zijn waarschuwingsplicht. De lening was aangegaan in de zomer van 2010 en de aflossingen zouden vanaf een maand erna ingaan. Maar dat gebeurde niet. Eind 2013 zou al zo'n 15.000 van de 40.000 euro mogelijk verjaard zijn. De accountant wees zijn cliënt hier niet op. Hij schaadde direct haar belangen, zo zei de advocaat namens de vrouw, door namens de beheer-bv te stellen dat de vordering niet ineens opeisbaar was. Dat was onjuist.

Bovendien deed hij ook nog eens onjuiste mededelingen over de waarde van de onderneming, ging de advocaat verder. “Hij poogde haar de aandelen met verlaagde prijs aan haar zwager te verkopen. Hij wist dat ze geen kennis van zaken had. Ze voelt zich misbruikt en meent dat hij haar vertrouwen misbruikte.'' Bovendien was die waarde opgesteld op basis van foute cijfers: zo werden consequent jaarrekeningen gedeponeerd die later op meerdere punten niet bleken te kloppen. De accountant had geen openbaar verweer. “Natuurlijk kan ik herhalen wat al in de briefwisseling staat maar wat heeft dat voor nut'', verwees hij naar de schriftelijke ronde voorafgaand aan deze zitting. In de vragenronde werd alsnog meer duidelijk over zijn visie op dit dossier. Hij schetste het beeld van een grote achterstand in de administratie. Hij wees klaagster er herhaaldelijk op dat te laat deponeren van de jaarcijfers leidt tot bestuurdersaansprakelijkheid. “Op basis van wat er lag heb ik toen voorlopige cijfers gemaakt en dat is gedeponeerd.'' Maar in de jaarrekening stond nergens vermeld dat het om voorlopige cijfers ging. “Dat doen we standaard niet, want dan zijn de cijfers niet gedeponeerd. Je kunt immers geen voorlopige cijfers deponeren'', zei de accountant.

Ook schreef hij dat de jaarrekeningen waren vastgesteld door de jaarlijkse vergadering van aandeelhouders. Maar daar was mevrouw nooit bij aanwezig. Het was 'ongelukkig' dat wel was opgenomen dat alle aandeelhouders aanwezig waren. Mevrouw hield zich bewust afzijdig, stelde hij. Dus ging hij na de vergadering langs met een setje stukken en legde de cijfers uit. Concreet vroeg hij niet om haar toestemming, “maar ik voelde wel dat ik die had''. De accountant stond tussen twee cliënten in die ruzie met elkaar hadden. Welke bedreigingen zag hij en wat had hij vastgelegd, wilde de Accountantskamer weten. Hij had niets vastgelegd. Lang dacht hij nog dat het tot een oplossing zou komen tussen de twee partijen. “Ik heb vandaag in ieder geval geleerd dat ik meer had moeten vastleggen.''

(Zaaknr. 17/1143)

[Door: Michiel Satink / Juridisch Persbureau Zwolle]